Van dag tot dag

‘k Voel me lastig. Echt lastig! Als in ‘k sta op ontploffen lastig. Als in elk klein detail zou er voor kunnen zorgen dat ‘k ontplof lastig. Maar ‘k ontplof niet. ‘k Laat mezelf niet ontploffen. ‘k Hou alles binnen …

Een nieuwe dag, een nieuw verhaal. Een oud-nieuw verhaal. Same old, same old. M’n oudste zoon is gisteren verjaard -16 jaar geworden. En ‘k heb de drukte weggedronken. Er was een ‘feestje’. En dus drukte. Drukte van uiterst drukke mensen. …

Gisteren.. Op en af en op en af.. Vandaag ook.. Vandaag ook nog.. Zoals gisteren.. En de dag ervoor.. En de dag daarvoor.. Steeds op en af en op en af.. Fluctuerende noden en behoeften.. Verlangens en gevoelens.. Gedachten.. Van …

Een van de zaken die ‘k me voorgenomen heb bij aanvang van dat nieuwe dagboekschrift is om te proberen meer vanuit en voor dat ‘mezelf’ te schrijven. Wat geen sinecure is.. .. met nog zoveel vraagtekens rond dat ‘mezelf’ (natuurlijk!?). …

Gisteren was een lange, vermoeiende dag. Niet fysiek, maar mentaal woog een loodzware onrust als een verpletterende last op m’n schouders. Het was moeilijk om me te bewegen, moeilijk om Recht te staan, moeilijk om nog stap na stap te …

Maandag, 22042024 – 17:06u Onrust. Dat is het enige woord dat in me opkomt om de laatste weken te omschrijven. On-rust. ‘k Voel me gejaagd. Opgejaagd. Op geen enkel moment in staat om een beetje tot rust te komen. M’n …

Het komt me voor dat er, telkens wanneer er met een nieuw dagboekschrift begonnen moet worden -en dit de laatste 3 à 4 schriften, dat er dan enige terughoudendheid is om effectief aan die nieuwe schrift te beginnen. Er gaan …

Al vind ‘k zelf dat die tekst over “het Individueel-Collectief-Membraan”, waar op de computer aan begonnen was, niet voldoende uitgewerkt is, toch heb ‘k hem op dat blog gesmeten. Misschien, zo denk ‘k, omdat er een gevoel is dat er …