1v8_k_vdkZoals ‘k jullie al stuurde, mannen, werd de kou ons toch te veel en zijn we daardoor nu onderweg naar Aix-en-Provence.
Al vanaf Montpellier is het gemiddeld 5 graden warmer en schijnt de zon volop.
‘k Hoop nu toch eindelijk van een beetje tot rust te kunnen komen in de volgende dagen; en niet alleen (of bijna alleen) maar bezig te zijn met energie te steken in onszelf proberen opwarmen.
Wat ‘k gezien heb is dat we best de GR653a (Via Aurelia) kunnen nemen.
Die kunnen we dan volgen richting het oosten, richting de Alpen, richting Nice.
Maar nog steeds.. weet ‘k niet waarheen of wat ‘k moet doen..
Nog steeds is het maar stappen.. stappen om te stappen.. stappen om weg te zijn van mensen en hun drukte.. stappen om te proberen terug een beetje tot rust te komen na die verschrikkelijke overprikkeling, oververmoeidheid, overbelasting..
Stappen.. omdat we gewoonweg niet weten wat we anders moeten doen.. en hulp?.. Tja, als elke hulpvraag –hulpkreet– genegeerd wordt of zelfs gebruikt wordt tegen u.. -uw kwetsuren die je toont in die hulpvraag net gebruikt worden om je te manipuleren en te forceren in situaties waarvan je meermaals aangeeft dat die niet goed voor je zijn; die kwetsuren zelfs gebruikt worden om je te kleineren, te bedreigen en net als reden gebruikt worden om jou schuld en fout toe te wijzen..
Ja mannen, nog niks -totaal niks- is er veranderd sinds ‘k geboren ben..
Overal en altijd datzelfde stramien..
‘k WordT pijn gedaan -‘k zeg daar iets van of probeer daar iets van te zeggen – en ‘k wordT gestraft..
Of dat nu gaat over een juf in’t lager die ‘k betrap van een koek uit m’n boekentas te pikken en daarvoor gestraft wordt omdat “ik” dan zogezegd de ‘leugenaar’ ben, “want juffen doen dat toch niet”..
Of omdat “ik” mishandeld wordT.. en daar iets van zeg..
Of omdat ‘k me verdedig.. omdat “ik” aangevallen wordT..
Of omdat ‘k iets zeg over onrechtvaardigheid die ‘k opmerk.. thuis, op school, op de werkvloer.. in de maatschappij… en dan wat klappen krijg of in de kast opgesloten wordt of buiten gesmeten wordt.. of in de gevangenis gestoken wordt..
Of als “ik” probeerT te vertrouwen op mensen of instanties.. die dat vertrouwen dan mateloos schaamteloos misbruiken.. door ons letterlijk en/of figuurlijk te misbruiken.. en als ‘k daar dan iets van zeg.. idem.. ben “ik” wel de ‘fout’ of ‘de uitlokker’ of de schuld..
Of die psychologen en psychiaters.. die wel zeggen dat je ‘gelijk’ bent.. evenwaardig.. die wel zeggen dat ze luisteren.. maar van zodra je ook maar het minste geringste van hun in vraag stelt.. van de moment dat je ‘geen gemakkelijk te slachten lammetje’ bent.. je de meest schandelijke en schadelijke stempels op je voorhoofd rammen.. die je nog meer waarde en geloofwaardigheid ontnemen..
(en hey.. als ze gelijk zouden hebben, hebben ze gelijk hé! Daar hebben we totaal geen probleem mee! Graag zelfs!, zou’k weten wat er aan ons scheelt.. en wat we daaraan kunnen verhelpen dan. Maar dat zeggen ze niet. Dan krijg ‘k steevast: We weten het niet. Maar als ze géén gelijk hebben.. en dan beginnen schermen met hiërarchie.. omdat die voor zichzelf, vanuit hun perspectief niet aan zichzelf kunnen toegeven dat ze bvb niks weten van structurele dissociatie van de persoonlijkheid.. omdat die dat niet kunnen bevatten.. omdat die los van het beetje theorie dat ze daarover misschien kennen niet kunnen VOELEN wat dat werkelijk is.. wat dat INHOUDT.. maar dan wel vanuit hun eigen enkelvoudig ik-perspectief fout invullen in onze plaats wat het volgens hun dan MOET zijn of zou moeten inhouden.. Maar o wee als je zegt dat ze het niet begrijpen, niet bevatten en ‘fout’ zijn in hun conclusies.. hoe in ‘godsnaam’ moeten wij zulke mensen dan vertrouwen? Mensen zoals vader, die zo vol zijn van hun eigen gelijk, zelfs al zijn die overduidelijk feitelijk fout, zelfs al weten die dat eigenlijk zelf, maar dan hun “macht” in de schaal werpen enkel en alleen maar om hun gelijk te halen.. omdat die in hun eigen spiegelbeeld, waar ze zo graag naar staren, zich blind op staren, geen barsten dulden.)
Of die Bremlaan.. tja, “ik” heb toch getekend zeggen ze.. “ik” had toch kunnen weigeren zeggen ze..
Maar nee dat kon ‘k niet! Dat heb ‘k ook heel duidelijk gezegd en aangegeven vóór er ook maar iets ondertekend wás..
Dat ‘k VOELDE!!.. dat de druk dat die ze aan het leggen waren me in die traumasporen aan het duwen was.. dieper in dissociatie aan het duwen was.. en dat eens dat “ik” daar in zit, dat “ik” dan weg is! Letterlijk en figuurlijk weg is!
“Ik” zéi.. dat ‘k dat voelde.. heb dat herhaaldelijk aangegeven.. gezegd dat ‘k het opmerkte en daar (nog niet) tegen opgewassen was.. dat “ik” dan wegschiet en enkel nog ‘in functie van’.. een ander kan funcioneren.. dat “ik” niet bij “mezelf” kan blijven dan.. dat als die druk gingen blijven zetten dat ‘k dan in die traumasporen ging schuiven waar “ik” dan weer in vast zou lopen dan.. waar “ik” dan weer niet uit geraak.. alle keuzevrijheid kwijt geraak..
Traumasporen.. diepe, diepe traumasporen..
En wat hebben die gedaan?
Méér druk gezet om ons toch weer opnieuw dingen te laten onderteken waar we niet akkoord mee waren..
En ‘k heb dat, met hun medeweten, op tape staan hé, jongens! ‘k Heb dat bewijs hé. En wat doe ‘k daarmee? Niks, omdat ‘k mezelf, nog steeds, die waarde niet kan geven. Omdat ‘k “mezelf”, zonder hulp, die waarde niet kan geven. Stom hé.
O ja en “Ik” heb daar zelf ook een aandeel aan hé..
Want dat wordt ons toch o zo graag voorgeschoteld alsof wij daar niet over nadenken of ons niet bewust van zijn..
Het enige waar we ons niet bewust van zijn en dus niet kúnnen over nadenken is dat we nog niet half weten hoé fucked up we zijn!
Hoe getraumatiseerd we zijn en hoeveel van die traumasporen er in ons denken lopen..
Dat we zelf nog niet half weten hoeveel van die geconditioneerde schema’s er in ons ingeslagen zitten.
Er is er dus wel eentje dat we opgemerkt hebben, dat als ons aandeel dan kan gelden, en waar we ons dikwijls veel te laat ‘bewust’ van zijn..
Als we in die traumasporen vastgelopen weeral eens al vele stationnetjes voorbij zijn..
“Ik”, is zó “gewoon” van schuld op ‘mij’ te nemen.. dat ‘k niet enkel m’n rug aanbied om op te slagen.. maar dikwijls zelf voor de roede zorg.. waarmee ‘k geslagen kan worden..
Dat is echt een fucked up schema waar ‘k mee kamp..
“Ik” ondermijnT “mezelf”… in een zéér zelfdestructief patroon.. in een onbewust zelfdestructief, zelfondermijnend en zelfvernietigend aangeleerd gedrag.. in een ‘nikswaardigheidscomplex en een bestaansrechtloosheid.. dat ‘k vanuit een selffulfilling prophecy ook onbewust in stand hou.. waarin “ik” er dan zelf voor zorgT dat de dynamiek waarin mensen de mogelijkheid hebben om ons pijn te doen, ons af te straffen, uit te sluiten.. mogelijk is.
‘Ik’ faciliteer de mogelijkheid om ons schuld toe te schuiven en “ik” zorg er ook voor dat het zál gebeuren.
Zelf doe ‘k dat onbewust.. en ‘k zorg er ook voor dat ‘k dat zo subtiel doe dat mensen zich daar zelfs niet bewust van zijn dát ‘k dat voor hun doe.
Maar ‘k zeg het nu wel.. op voorhand.. probeer..
Maar dat wordt niet geloofd, of gevat, of.. ja ‘k weet niet.. het helpt me nog niet van dat aan te geven.. integendeel zelfs.
Waardoor “ik”, omdat dat niet gevat wordt wat ‘k onbewust doe, zeker niet in een bureaucratische maatschappij die enkel kijkt naar letters en cijfers, ook effectief en feitelijk schuld héb.
Want er wordt niet alleen niet gevat dat wij dingen doen vanuit traumasporen.. ons vanuit die traumasporen onbewust laten leiden.. maar daar houden die ook geen rekening mee.
En ‘k snap dat ergens wel: Die kúnnen daar langs een kant geen rekening mee houden.
Omdat hun cijfertjes moeten kloppen..
Hun cijfertjes.. ha.. (hun waanideeën en wanconstructies ja.. hun illusionaire zeepbellen-hiërarchie.. die moeten voor hun blijven kloppen.. die mogen niet doorprikt worden..)
Maar als je aangeeft wat je bij jezelf opmerkt.. daar dan hulp bij vraagt.. maar dan, niet alleen die hulp niet krijgt die je nodig hebt, maar dan nog eens extra op die kwetsuren getrapt wordt.. op die kwetsuren ‘gepakt’ wordt en daarin afgestraft..
Neen, dat gaat er bij ons niet in.
Dat snap ‘k niet.
Dan kan je wel spreken van een sociale en menselijke maatschappij..
Maar dan lieg je dat je broek ervan afzakt.
Want als je iemand pakt op zijn kwetsuren.. als je de kwetsuren die u zijn toevertrouwd net gebruikt tegen.. of als reden voor.. pijn te doen..
Dan blijft er niets menselijks over.. eender welke ‘kant’..
—-
ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXIII
