Ben zwaar aan’t worstelen met mezelf.

Wat moet ‘k toch aanvangen?

Wat of wie is “ik”?

Of was “ik”?

Was “ik” ooit ik?

‘k Weet het niet.

Herinner het me niet.

Denk het niet.

Wat is “ik” ooit anders geweest dan dat wat het moest zijn van de omgeving.. om te kunnen overleven in die omgeving.

Geen idee.

Totaal geen idee.

Niet van wat “ik” is, niet van wat “ik” wilt, niet van wat “ik” moet zeggen of doen..

Niks.

Leegte.

Het is moeilijk toegeven, nog moeilijker te aanvaarden, dat m’n ziel verziekt is, m’n hele wezen verstoord.. door de omgeving.

Een traumatische verstoring van de ontwikkeling die heel m’n zijn verziekt.

Dat me letterlijk lichamelijk ziek maakt ook met stress, hartkloppingen, verkrampingen, hoofdpijnen, vermoeidheid..

Met dissociatie..

Dat me letterlijk mentaal ziek maakt met hyperalertheid, depressies, angsten, neurosen..

Met dissociatie..

Dat me figuurlijk lichamelijk ziek maakt met eetstoornissen en verslavingen, automutilatie..

Met dissociatie..

Dat me figuurlijk mentaal ziek maakt met conflicterende noden en verlangens, geen grenzen weten te stellen, verwarrende en conflicterende gevoelens en gedachten, nutteloosheid, zinloosheid, suïcide gedachten..

En met dissociatie..

Heel m’n wezen is ziek.

Doortrokken van een mentale kanker die al m’n denken en voelen infecteert, overwoekerd en vernietigd.

Beheerst, overheerst, ..alterneert..

Wat is “ik”?

Wat wilt “ik”?

Elke cel van m’n ziel vernietigt.

Elke cel van m’n zijn verstoort.

Een zielstumor.

Dat, is m’n opvoeding.

Een geïnstalleerde zielstumor.

Een overwoekering van al m’n denken en al m’n voelen met het denken en voelen van een ander.. dat al m’n denken en al m’n voelen zodanig verziekt en verstoort dat het niet meer aan “mij” toebehoort.

‘k Vind het moeilijk om te zeggen dat we ziek zijn.

Omdat het mensen lokt die enkel die kanker doen groeien.. willen doen groeien.. omdat ze zelf volledig verkankerd zijn in hun denken en voelen.. zoals m’n opvoeders.. en dat zelf niet eens door hebben.

Het is moeilijk natuurlijk om van jezelf te zien dat je iets fout doet of dat iets fout is als 90% van de mensen dat doen..

Zoals apartheid ooit standaard was in Zuid-Afrika..

Of het promoten van sigaretten een halve eeuw geleden..

En dan is het makkelijker om in ontkenning te blijven en die overige 10% aan te vallen.

Zoals nog steeds op zoveel vlakken gebeurd over heel de wereld in al die ideologieën en verankerde, gepolitioneerde gedachtenstromen.

En vergeet zeker uw demo(n)cratie niet bovenaan dat lijstje te zetten.

Want zeg mij eens: denkt u zelf na over de wereld.. of denkt u na over de wereld vanuit het standpunt van het wereldpunt dat u aangeleerd is?


𝒾∂เรᗪ𝔫©️MMXXIII

Je kan misschien ook genieten van:

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *