WO18012023

09:33u

Verlies jullie zelf niet kinderen.

Niet zoals “ik”.

“Ik”, kan niet voor mezelf zorgen.

Omdat ‘k niet weet wie of wat “ik” is.

Niet dat ‘k niet weet hoe ‘k moet koken, de was doen of strijken..

Niet dat ‘k niet weet hoe we moeten overleven.

Daar heb ‘k het niet over.

Over dié hoe hebben we het niet.

“Ik”, kan heel goed zorgen …voor een ander.

Functioneren..

In functie van en voor een ander.

Dát, kan “ik” als geen ander.

Heel m’n bestaan is daarop toegespitst.

Overleven door te functioneren in functie van..

Een ander..

Met zorg voor die ander.

Begrijpen jullie wat ‘k zeg?

Dat heel m’n bestaan daar vanaf gehangen heeft..

En dat ‘k daar zo goed in geworden ben..

Daar zover in gegaan ben..

Dat dát, de enige manier is geworden waarop ‘k weet te functioneren..

En zelfs weet te bestaan.

Al de rest, m’n emoties, m’n noden, verlangens, eigenheid, identiteit(en), “ik”, .. mezelf..

Heb ‘k zover weggeduwd om die ‘in functie van.. een ander’ zo goed mogelijk te kunnen volbrengen..

Om te kunnen overleven..

Dat ‘k niet in staat ben om voor mezelf te zorgen.

Omdat ‘k niet weet wat “ik” is.

En als je niet weet wat iets nodig heeft;

Als je het niet voelt;

Als je er geen connectie mee hebt..

Hoe moet je dan voor iets zorgen?

Da’s fucked up hé!

“Ik” voelt zo goed aan en weet zo goed wat een ander nodig heeft..

Dikwijls zelfs zonder dat ze zich daar zelf bewust van zijn..

Maar voor dat “mezelf” bots ‘k op een blanco leegte.

Een ondoordringbare muur.

Zo ‘gek’ is dat niet als ‘k nu na ga hoe dat komt.

Als je weet dat in dat initiële gezin -om daar alleen al maar mee te beginnen- elke vorm van eigenheid en identiteit.. in de kiem gesmoord werd; en afgestraft werd.

Als je weet dat elke ‘afwijking’ van hún visie hardhandig ‘bijgeschaafd’ werd.

Dat dat ook doorgetrokken is/werd in dat schoolgebeuren, in dat dorp.. en daarbuiten..

En ja, ‘k was anders..

Dat weet ‘k nu..

-> die hsp alleen al.. maar fuck die klote hoogbegaafdheid dan..

“koen, ge moet er niet aan twijfelen, zei die psychologe. Met al wat ik hier al gehoord heb, twijfel er absoluut niet aan.”

Maar ‘k wil dat niet! En ‘k geloof nog steeds niet dat ‘k slim ben.. zelfs niet zou kunnen zijn.. maar verdomme toch he, ’k kan niet voorbij dat anders denken.. ‘k kan niet voorbij al die kenmerken die overeenkomen.. verdomme toch he.. ‘k wil dat niet.. “Maar je gebruikt dat, voor zover ik nu kan inschatten, alleen maar om te overleven”, zei ze. Verdomme toch he. ‘k Zou willen dat ‘k dat allemaal kon ‘afzetten’. Dat ‘k helemaal niet meer kon denken.

Maar is dat een reden om iets zo finaal te verwoesten!?!

Der werd toen ook al wel gezegd: “Ge moogt uzelf zijn” en “Iedereen is uniek”..

Maar toch spreekt m’n ervaring heel andere taal.

De praktijk, zo blijkt, was/is heel anders.

Dat kan aan “mij” liggen he.

Het zal wel aan “mij” liggen..

Die klote aangeboren kenmerken..

Dus ‘k ben altijd anders geweest in een omgeving die al wat anders is afstraft.

Dat is wat “ik” altijd (gevoeld) te horen heb gekregen.

“Thuis”, op school, onder leeftijdsgenootjes, …

Overal en altijd..

En later ook.

Zelfs nu nog: “Dit is de norm waarin jij moet bestaan en als je daar niet inpast dan schaven we u bij naar ónze visie!”

Hardhandig!

Dus heb ‘k maar gedaan alsof.

Dus doe’k maar alsof.

Om te overleven.

Me aanpassen.

Alles van “mezelf” wegduwen(d).

Bestaan, in functie van een ander.

En nu dat ‘k dat niet meer wil, bots ‘k op een gigantisch immense leegte van een “ik” dat zich niet ontwikkeld heeft.. uit noodzaak opgesplitst heeft.. en nog steeds constant eenzelfde soort bestraffingen ondervindt..

Want die omgeving is nog steeds niets veranderd.

‘k Krijg ook de ruimte of de tijd niet om zelfs nog maar een klein beetje van dat “ik” te proberen ontdekken.

En hier, nu, in dat appartement, ben ‘k weer zo zwaar op overleven aangewezen en gefocust door die constante overprikkeling en overbelasting dat enige hoop op herstel volledig hopeloos lijkt.

Verlies jullie zelf niet kinderen.

Verlies nooit jullie zelf.

Wees wie jullie zijn!

‘k Hou van jullie, elk zoals ie is.

Maak niet dezelfde fout als ons.

‘k Hou van jullie en ‘k ben fier op jullie!

Verander jullie zelf nooit voor een ander.

Laat jullie bestaan nooit afhangen van een ander.