1v8_k_vdk
Ja k’weet het ‘t is veel mailverkeer.
Maar ‘t is ook veel e
Daarom da’k ook aan de dokter vroeg of het ok is om wa meer te sturen.
Zoals ook gisteren tegen u gezegd is e: gijlle weet eigenlijk niks van ons.
Bedoel wat er dagdagelijks gebeurd etc e.
Waar mee gekampt wordt, wat er gebeurd..
En dan moet op da uur’ke bij ulle gepoogd worden om voldoende tot rust te komen?.. da ga ni e.. zo komen we nergens..
Wa ‘t a’k dus wou zeggen is dat w’ons leeg voelen.
Dat leeg dat we ni meer wilden voelen.
Da hol, doods, leeg gevoel.
Weg. Ni hier. Dood.
Waarvan gezegd was: Dá, nooit meer!
Maar ‘t is ook een moegestreden leeg.
Een doelloos zinloos strijden leeg.
En weet ge wa’t a ‘t enigste is da ons nog tegenhoudt om der de brui aan te geven?
Da sporten.
Lopen, fietsen en da wandelen.
Das al.
En da wilden we wa professioneler doen..
alle, wa begeleidt..
Zoda’t geen zelfbeschadiging meer zou zijn.
En zowel die fietsenmaker als die sportcoach zetten ons in’t zak etc..
Alle, ik snap da echt ni zenne..
‘K heb tottestraks alles nog is nagekeken van mail en berichten etc tussen mij en die coach en tussen mij en die fietsenmaker om te zien of het toch ni aan ons ligt.. en ‘t is ni.
Alles staat daar –objectief gezien e– zeer duidelijk in: Da’s de bedoeling; daar wille’k naartoe; dat heb ik nodig.. doe ni dit of ni dat aub want da’s ni goed voor ons.. help mij daarmee aub..
—
—
Mijn grootmoeder wordt begraven vandaag en ben lastig van de subtiele beschuldigingen en steken onder water in mijn richting. Mijn “familie”.. ha
Ik ga ni naar daar. Heb geen goesting in komedie.
Haar dood doe mij ook niks.
Ni alleen staat ons da vroeg of laat toch allemaal te wachten maar ‘k heb die al twee keer weten zien sterven.
Den eerste keer door haar eigen toedoen, de tweede keer door vader en broer.
Dus heb ik daar al lang afscheid van genomen.
—
—
Weet ge wa’k ga doen nu?
Gaan fietsen.
Ben lastig en ‘k heb pijn -letterlijk lichamelijk ook e (schouders en nek zoals altijd alle dagen en vandaag ook mijn benen. Omda’k verzorging mis we’tte. Begeleiding) – en lopen is wa te belastend nu peis’ek.
Maar sport is’t enige da mij een ietsiepietsie rust geeft en mij mijzelf ni helemaal doe haten.
Da’st laatste beetje zuurstof of zoiet denk ik.
Al laadt het mij ni hélemaal op.
Kan ook ni als ge volledig plat zijt e. En ni lang genoeg of goed genoeg kunt opladen.
Da’s gelijk den telefoon op 1% insteken in de pries en op 2% terug moeten uittrekken omdat het ni de juste lader is -ni de juste begeleiding -> die fietsenmaker en die sportcoach da hun job ni doen en mij met de gebakken peren laten zitten..
Alle ja, rust wil ik..
In die woonsituatie.. in da sporten.. in da proberen helen.. in proberen via die sport (wandelen, lopen, fietsen, zwemmen..) da lichaam te aanvaarden en graag te zien.. zoda’k daar dan misschien contact me kan krijgen/maken..
Daarvoor da’k da wil/wou pushen.. proberen..
Omda’k wil zien wa’ta da kan.. misschien zo had kunnen leren om da te aanvaarden.. misschien zelfs ooit eens graag te zien.. wie weet..
Alle ja
Ik ga dus fietsen
Leeg
In de hoop van toch weer effe van 1 naar 2% te kunnen gaan..
voor morgen..
Misschien..
ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXII
