Koekoek

KOEKOEK

‘k Heb 1000 plannen in mijn hoofd
Maar die worden steeds gedoofd.

Plannen groot en plannen klein
Maar ze stuiten op venijn.

Dat venijn, dat huist in mij
Als een koekoeksvogelei.

Het verlangt, verwacht en eist
Alle aandacht die het krijst
En duwt die plannen overboord
Zodat mijn hart ze niet meer hoort.

Ik vlieg af en aan en terug
Als bezeten voor een mug
Of een vlieg, een rups of krekel
O, wat heb ik aan mezelf een hekel.

Dat ik voel dat er iets niet klopt
Maar dat dat krijsen nooit eens stopt
Van die koekoek weer geboren
En ik vlieg maar weer verloren.

Met het schaamrood op de wangen
Van een schuld die maar blijft hangen
Dat al m’n inspanning ten spijt
Die koekoek nooit eens is verblijd
En geen seconde stopt met brullen
Om zijn leegte op te vullen.

En ik kan me niet behoeden
Dat venijn toch niet te voeden

Al weet ik ergens in mijn hoofd
Dat het mijn dromen van me rooft.

• ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXII –