Met verstomming geslagen… Stilte.. Voor de zoveelste keer vervalt ‘ik’ in stilte. In een stilzwijgen.. dat zijn oorsprong vindt in ongeloof, denk ik. In verbazing. Met grote ogen, en een mond die open valt, blijft elke klank steken in mijn …

Als digitaal PAD
Met verstomming geslagen… Stilte.. Voor de zoveelste keer vervalt ‘ik’ in stilte. In een stilzwijgen.. dat zijn oorsprong vindt in ongeloof, denk ik. In verbazing. Met grote ogen, en een mond die open valt, blijft elke klank steken in mijn …
Bedenkelijke gedachten
‘k Weet niet of dat voorgaande voldoende is om als reflectie over de voorbije tijd te kunnen gelden. Ergens, in een notendop, wel. Er is -na een “leven”-lang bestaan van onderdrukking, mishandeling, onrecht, machteloosheid..- het overleven op overlevingsmechanismen dat uiteindelijk …
Nu we stilaan aan de laatste pagina’s van dit dagboekschrift toekomen, voel ‘k ergens een stille nood om te reflecteren én vooruit te blikken. Die titel [Verdoofd (numb)] kon niet beter ‘gekozen’ zijn. Op zijn minst al van bij aanvang …
(Zingeving.. is Waanzin!) ‘k Voel me slecht. Leeg. Herlazen die laatste teksten en wilden die op het blog zetten.. Maar voor wat? Waarom!? “Zinloze onzin omzoomd de nutteloosheid van de Zinloosheid” Begrijpen die dat eigenlijk wel? Mensen, begrijpen die dat …
‘k Ben, weeral maar eens, volledig gestopt op m’n PAD. Doodstil sta ‘k. Doods stil. ‘Dead in my tracks’. Er gebeurt te veel tegelijk; en m’n antwoord daarop.. is ‘bevriezen’. Dissociatief bevriezen. Zoals een computer kan vastlopen, crashen.. bevriezen, zo …
– En? [stilte] – Het ging niet hé? – Niet echt nee. Het wrijft er alleen maar pijnlijk duidelijk in hoezeer we ‘weg’ zijn. Meer dan die stomme convulsieve glimlach over onze lippen trekken, konden we niet doen. § ‘k …
Wat er zondag en maandag ll. gebeurde, gebeurt eigenlijk constant: Er wil iets worden gezegd -of geschreven in die dagboeken- en we beginnen uit te wijden. Een nood om ons te verduidelijken -en verantwoorden- begint zovéél ruimte in te nemen, …
Omdat zeggen wat we zien, opmerken, denken.. mensen blijkbaar kwetst.. Alsof ze ‘betrapt’ zijn.. Of in hun ‘gelijk’ gekrenkt zijn.. Voelen die zich aangevallen. Dat is niet onze bedoeling, om te kwetsen. We snappen dat trouwens ook niet hoor, waarom …
(Toegegeven: ‘k monitor te veel. Veel te veel. Op het censureren af.) Enige tijd geleden schreven we dat we de zaken een beetje anders wilden gaan aanpakken. Dat had zeker ook te maken met de wijze waarop hier geschreven wordt. …
Het onevenwichtige in ons bestaan maakt “natuurlijk” wel dat het ook moeilijker is geworden om “waardering” nog te kunnen zien, voelen.. én aanvaarden. Zoals een halve gram geen merkbare verandering teweeg brengt in een balans met een contragewicht van tien …
Bediscussieerbaar.. Maar mogelijks een van die diepst gewortelde “pijnpunten” zit ‘em in een vertakte verankering van een totaal ‘gevoel’ van waardeloosheid. Vertakt, zoals wortels van een boom vertakt zitten in de grond, lijkt dat ‘gevoel’ van totale waardeloosheid vertakt te …