1v8_k_vdkIn duikvlucht!
Weeral, in duikvlucht.
Als een Alpenkauw.
Duizelingwekkend en loodrecht op de afgrond afduikend.
Zó voelen de voorbije dagen weer aan.
Al is ‘voelen’ weer niet de correcte woordkeuze, omdat het iets impliceert dat er niet is.
Namelijk een gevoelsmatigheid, een emotionele gewaarwording..
Iets in lichaam en geest dat -door die ontkoppeling- niet ervaren wordt.
Niet ‘gevoeld’, niet ‘doorvoelt’..
Niet BELEEFD
Het wordt niet geleefd.
Het wordt opgemerkt, dat wel, zoals geluid wordt opgemerkt.
Zoals licht, aanraking, geur.. wordt opgemerkt.
Als een waarneming.
Een zintuiglijke waarneming.
Een objectieve -en in m’n brein kapot geanalyseerde- zintuiglijke waarneming die wordt losgekoppeld van elk “ik”.
Een opmerken -waar we ons wel bewust van zijn door ons sterk zintuiglijk bewustzijn, maar dat -door dissociatieve ontkoppeling van elk zelf-besef, blijft steken in een ‘ver-van-mijn-bed-schow’ rationeel analytisch gebeuren.
Zoals een kraan die drupt.
Een druppel, na druppel.. drup, drup, drup.. opmerken.
Het stoort ook, als een overprikkeling..
Omdat elke druppel.. drip, drip, drip.. door onze hersenpan galmt als een paar cimbalen die naast onze oren tegen elkaar worden geramd.
Die zintuiglijke gewaarwording, die overbelast, wordt geanalyseerd en behandeld als een probleem dat een oplossing vereist.
Een rationele oplossing.
Het “storen”, wordt niet ervaren als vanuit een “ik”-besef, maar als een algemeen -voor iedereen geldend- zintuiglijk gebeuren behandeld.
Zoals: Het regent.
Of: De zon schijnt.
Veralgemening.. zodat er geen “ik” -geen “ik”-narratief- aan te pas komt.
Depersonalisatie!
In extreme vorm.
Een sterk zintuiglijk bewustzijn zonder enige vorm van zelfbesef.
ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXV