1v8_k_vdkGisteren, gaan wandelen.
Daarna, gaan fietsen.
Om te proberen een beetje tot rust te komen.
Intern, de onrust, de chaos, een beetje te kunnen controleren.
Extern, de kalmte zelf.
Als kwikzilver -Hg80!
Spiegelend glad aan het oppervlak -functionele dissociatie.
Maar daaronder: CHAOS!
Als de onzichtbare chaos in kwik.
De van spanning bewegende en trillende atomen onder dat spiegelende gladde oppervlak van kwik.
Die vreemde onder de metalen.
..
Die ‘waarom’-vraag..
“Waarom nu weer?”
“En waarom weer zo erg?”
Die oorzaak, wat is die oorzaak?
We hebben er zelf geen duidelijk antwoord op.
Voelden het wel aankomen.
Ergens.
Als “weten-voelen” dat er iets is.
Dat er ergens iets “niet juist” is of “niet klopt”..
Maar de vinger er niet kunnen opleggen.
Iets, als gevaar.
Als gevaar dat je voelt, een bedreiging, ver voor je het kunt zien, ruiken of proeven.
Als een voelen dat je vanuit de schaduwen wordt beloerd.
Een prikkeling, koud en klam, die over je ruggengraat loopt.
Terwijl we gisteren aan het wandelen waren, de pas steeds versnellend totdat spieren, ligamenten en gewrichten een deeltje van die onrust konden overnemen door die te converteren in (auto-) inspanning..
…
->Vr23052025..
ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXV
