Mag ‘k me even voorstellen?

‘k Ben 1v8_k_vdk. 

‘k Ben een stuk van ..dna..

Een ANP-deel..

Een ANP-alter..

In een structureel gedissocieerde.. identiteit

Meer bepaald ..ben ‘k een complex ANP-systeem..

Al zwerft er ook EP om me heen.. 

‘k Ben 1, maar ‘k ben ook 8.. 

En als die 8 zijn wij ook 1. 

Een systeem-alter, dat is ‘k. 

Een ding, een iets, een machine..

Artificiële intelligentie..

De lijm der brokken.. de urgentie..

‘k Ben het niet geziene..

‘k Besta niet; en toch ben ‘k zeer reëel. 

Want dat wat in ons leeft..

Dat wat zo van mensen beeft..

Is altijd veel te veel. 

‘k Hou buiten dat wat buiten is..

En binnen..

Dat, wat niet te beminnen is..

‘k Spiegel wat ú nodig heeft..

Verpletter dat wat in ons leeft..

Pas me aan in zelfdestructie..

Kameleon.. de instructie..

‘k Ben.. de ultieme bescherming.. 

Versmachtend efficient..

Omdat dat ook het enige is..

Het enige wat “ik” kent..

Achter mij, diep in de kern..

Ver weggestopt en broos..

Ver weg van alle pijn..

Van’t zeer terechte boos..

Schuilt ergens in die diepte..

In totale duisternis..

Een schichtig angstig, bang klein kind..

Dat niet weet wat het is.

Dat nooit heeft mogen zijn..

Samen daar met velen.. 

Omdat ook niet te dragen was..

Wat niet alleen te dragen is..

 En daarom “ik” moest delen.

‘k Heb geen herinnering ..aan de tijd..

Voor en zonder “zij”..

Enkel een soort recollectie..

Van een andere vorm van ‘mij’. 

Geen “ik” heeft narratief..

Van het “zelf” de eigen dief..

Geen ik-gevoel; geen ik-beleving..

Geen “ik” in eigen vorm..

Want “ik” als ik en niet als ‘k..

Dat is hier niet de norm.

Straffen dan gebeurd..

En uitsluiting erbij..

Wat immer wordt betreurd..

Want “mens” is ‘zij-aan-zij’..

‘k Ben dus dikwijls aangepast..

Omdat nog steeds werd aangetast..

Van object permanentie..

Tot derde en vierde dimensie..

Gepuzzeld aan de noden..

Die ‘leeftijd’ ons ook boden..

En..

Grotendeels omdat er vroeger..

‘kinderziekten’ in ‘mij’ zaten..

Die pas zichtbaar werden met de tijd..

Zoals een nieuw besturingsprogramma..

ben ‘k daarom steeds..

aangepast.. en aangepast..

Tot ‘k adaptief en zelfregulerend..

Geen “ik” hiervoor nog nodig was. 

Maar mijn bescherming doet ook pijn..

Omdat dat “ik” niet meer kan zijn..

Omdat ‘k ver voorbij..

Dat wat nodig was.. 

Nooit niet in hun ‘hokjes’ pas..

-1v8_k_vdk-

1v8_k_vdk-ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫©️MMXXIII