1v8_k_vdkOmdat zeggen wat we zien, opmerken, denken.. mensen blijkbaar kwetst..
Alsof ze ‘betrapt’ zijn..
Of in hun ‘gelijk’ gekrenkt zijn..
Voelen die zich aangevallen.
Dat is niet onze bedoeling, om te kwetsen.
We snappen dat trouwens ook niet hoor, waarom mensen zich überhaupt elke keer ‘gekwetst’ voelen..
Als we zeggen wat we zien, horen, opmerken, denken..
Te meer omdat ze zelf wél vinden dat ze dat zelf mogen doen.
Dat ze dat als een recht zien.. en niet vinden dat iemand anders zich daar ‘gekwetst’ door mag voelen.
En sorry dat ‘k het zeg he, maar hún zien, opmerken en denken ligt binnen die omkadering van dat ICMe-denken.
Wat een compleet vertekend beeld van de realiteit is.
Een collectief onbewuste subjectiviteit die ze als een individuele objectiviteit behandelen.
En ook dáár zijn ze zich niet van bewust.
Want door hun enkelvoudig, egocentrisch perspectief -een perspectief van waaruit ze denken altijd gelijk te hebben- aanvaarden die ook niet dat hun denken zich in een onbewust collectieve subjectiviteit afspeelt.
Een onbewuste, collectief geconstrueerde, subjectieve realiteit die ze individueel geadopteerd hebben als objectieve realiteit.
‘k Ben moe.
‘k Ben al heel lang, heel moe.
Moe van dat ‘mezelf’ te verbergen -te moeten verbergen- en me aan te passen.
Om toch maar zeker niet mensen hun bubbeltje te doorprikken.
Hun illusies, hun waanideeën, hun waanzin..
Hun individueel-collectieve waanzin..
Die hun als een sluier, als een membraan, afsluit van de objectieve realiteit.
Groep per groep.
En ze hebben dat van zichzelf niet door.
Integendeel.
Groep per groep wijzen die naar elkaar zonder te beseffen dat ze ALLEMAAL in een eigen, groep per groep fantasiewereldje leven.
In illusies.
In waanzin.
‘k Zeg niks.
In negen op de tien gevallen zeggen we niets.
Omdat het behalve bestraffing voor ons, nooit tot iets leidt.
Het leidt niet tot verandering.
Het verandert niets.
…
En toch gaan we het veranderen.
ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXV
